У дызелі ў цыліндр засмоктваецца чыстае паветра і сціскаецца поршнем. У выніку сціску тэмпература паветра паднімаецца вышэй тэмпературы ўзгарання дызельнага паліва. У становішчы поршня да ВМТ у цыліндр упырскваецца дызельнае паліва, якое запальваецца ў паветраным асяроддзі, тэмпература якой складае каля 600°С. Узгаранне паліва адбываецца без ужывання свечак запальвання.
У халодным рухавіку тэмпература паветра, неабходная для ўзгарання паліва, не дасягаецца. У гэтым выпадку неабходны дадатковы падагрэў паветра. Для гэтага ў віхравы камеры дызеля усталёўваецца свечка напальвання, якая награвае камеру згарання.
Паліва засмоктваецца паліўнай помпай высокага ціску непасрэдна з паліўнага бака. У ТНВД паліва сціскаецца да высокага ціску (прыкладна 130 бар) і ўпырскваецца ў вызначанай паслядоўнасці ў цыліндры. Адначасова рэгулятар ТНВД дазуе колькасць упырскваемага паліва ў адпаведнасці з становішчам педалі газу. Праз ТНВД дызельнае паліва ў патрэбны момант часу ўпырскваецца ў предкамеру які адпавядае цыліндру. Дзякуючы форме предкамеры або віхравы, камеры паветра падчас сціску атрымлівае пэўны віхравы рух, якое спрыяе аптымальнаму мяшанню паліва з паветрам.
Да паступлення паліва ў ТНВД яно праходзіць праз паліўны фільтр, дзе адлучаецца ад забруджванняў і воды. Неабходна перыядычна зліваць адстой з фільтра і мяняць фільтруюць элементы.
ТНВД не патрабуе тэхнічнага абслугоўвання. Рухомыя часткі помпы змазваюцца дызельным алеем. У рух ТНВД прыводзіцца зубчастым рамянём ад каленчатага вала.
Дызель уяўляе сабой рухавік з самазагараннем, з прычыны гэтага, не можа быць спынены, як бензінавы рухавік, шляхам перапынення падачы напругі ў сістэму запальвання. Для прыпынку дызеля служыць магнітны клапан. Пры выключэнні дызеля перарываецца падала напругі на электрамагнітны клапан і клапан перакрывае падачу паліва. Электрамагнітны клапан атрымлівае напругу пры пуску рухавіка ад выключальніка і адчыняе канал доступу паліва да ТНВД.